Adaptacja dziecka do przedszkola może być dla niego trudnym doświadczeniem. Dotychczas przebywało pod opieką rodziców, teraz znalazło się wśród obcych osób, w dużej grupie rówieśników. Obawa przed nieznanym mogą spowodować pojawienie się u niego różnych uczuć: lęku, zagubienia, strachu, złości, smutku. Trzeba pamiętać, że takie odczucia są u dziecka jak najbardziej naturalne, i należy dać maluchowi czas na przystosowanie się do nowej sytuacji.
1. Dobrze jest wcześniej przyzwyczajać pociechę do kontaktów z innymi dziećmi, zwłaszcza z grupami dziecięcymi. Można np. uczęszczać na warsztaty dla dzieci albo odwiedzać place zabaw. Dziecko ma wówczas okazję pobyć w większej grupie rówieśniczej, uczyć się współdziałania, doświadczyć wspólnych zabaw, czekania na swoją kolej itp.
2. Należy wytwarzać u dziecka pozytywne nastawienie do przedszkola
3. Dobrze, jeśli dziecko może regularnie uczęszczać do przedszkola (jeśli nie choruje). Jest to ważne ze względu na realizowany program dydaktyczny oraz zachowanie ciągłości kontaktów z rówieśnikami i nauczycielem. Długie nieobecności powodują trudności z przyswajaniem wiedzy, poza tym dziecko musi na nowo odbudowywać kontakty koleżeńskie.
4. Należy szanować uczucia dziecka, zwłaszcza jeśli nastąpiła zmiana przedszkola. Maluch może mieć trudności z zaakceptowaniem tej zmiany, trzeba dać mu czas na oswojenie się z nową sytuacją, wspierać go. Warto dużo z nim rozmawiać i wyjaśnić powody zmiany placówki.
5. Warto uczęszczać na „drzwi otwarte”, warsztaty lub inne uroczystości organizowane przez dyrekcję, na które mogą przyjść rodzice z dzieckiem, można odwiedzić przedszkolny plac zabaw w czasie, gdy przebywają na nim dzieci – to wszystko ma pomóc dziecku dokładniej poznać miejsce, nauczycieli, dzieci, zintegrować się, dać poczucie bezpieczeństwa.
6. Jeśli sytuacja na to pozwala, dziecko może przynieść o przedszkola ulubioną zabawkę i wtedy wspólnie bawić się nią z innymi dziećmi, to pomoże przełamać pierwsze lody w relacjach rówieśniczych.
7. Aby złagodzić objawy dziecka, należy wzbogacić je o pozytywne doświadczenia w kontaktach z rówieśnikami oraz dorosłymi. Może zabrzmieć to dość ostro, ale należy zmniejszyć zależność emocjonalną dziecka z rodzicem. Ważne jest rozwijanie samodzielności w czynnościach samoobsługowych. Należy postarać się, aby pierwszy kontakt z rówieśnikami w grupie stał się dla dziecka możliwością do zdobycia pozytywnych doświadczeń i przeżyć.
8. Należy pamiętać, że każde dziecko adaptuje się w swoim czasie. Niektórym wystarcza miesiąc, a innym potrzeba znacznie więcej. Stwarzajmy okazję do wspólnej zabawy dzieci, dajmy im przestrzeń na swobodne zawieranie przyjaźni.
